Voor mij is de vakantie inmiddels aangebroken. En ik moet zeggen dat ik daar hoognodig aan toe was. Even een tandje rustiger en eventjes geen ingewikkelde therapieën. Maar ik heb hoop.
Soms werkt het voor mij het beste om mijn gevoelens op papier te zetten. En heel af en toe, deel ik deze ook. Dus bij deze mijn gedicht storm.
Als er iets is waar ik van hou, zijn het wel de bergen. Ik zag ze al in China en Noorwegen, en dit jaar zijn de Oostenrijkse bergen aan de beurt. Een plek met een en al natuur. Mooier kan het wat mij betreft niet.
Rustig adem ik in en uit, terwijl ik langzaam overeind kom. Mijn blik glijd langs de zachtblauwe lucht naar de gele oase die zich om mij heen bevind. Elke lente weer verbaas ik me over de schoonheid van de natuur. Over de vrolijke kleuren en geuren.
Een 24 jarige creatieveling met een camera om haar nek en een schetsboek in haar hand. Schrijft teksten en gedichten, illustreert en animeert en gaat geregeld los op een metal concert.
Probeert om te gaan met de dagelijkse struggles die autisme, PTSS en depressie met zich meebrengen maar vooral om daar tussendoor de zonnestralen te blijven zoeken.
Leeft zich uit in haar voorliefde voor fashion, op een schildersdoek of door weer eens een bijzondere kleur in haar haar te gooien. Normaal is ook maar zo normaal.
Een 24 jarige creatieveling met een camera om haar nek en een schetsboek in haar hand. Schrijft teksten en gedichten, illustreert en animeert en gaat geregeld los op een metal concert.
Probeert om te gaan met de dagelijkse struggles die autisme, PTSS en depressie met zich meebrengen maar vooral om daar tussendoor de zonnestralen te blijven zoeken.
