Oktober was een rare maand. Er werden nieuwe maatregelen aangekondigd en de regels binnen de kliniek veranderden. Maar daarnaast kwam ook voor de eerste keer het woord ontslag naar voren en was ik bezig met leuke projecten. Kijk je mee naar mijn blijmakers van afgelopen maand?
De laatste tijd worstel ik veel met het vraagstuk over wat ik wil delen en wat vooral niet. Ik ben open over mijn herstel, maar niet alles hoeft op het wereldwijde web. Daarom heb ik deze persoonlijke update ook een tijdje voor me uit geschoven, maar ik kreeg de laatste tijd zoveel vragen dat het me nu echt tijd leek om weer een stukje realiteit te delen.
Als vrouwen zijnde zijn we ontzettend goed in kijken naar alles wat beter moet, mooier kan en anders zou moeten zijn. Niet alleen als vrouwen zijnde overigens, mannen kunnen er ook wat van. Maar soms mag het ook wel eens goed zijn zoals het is. Daarom vandaag een aantal body positivity tips voor jullie.
Afgelopen maand verbleef ik nog de gehele maand op de medium care, maar ondanks dat ging ik de weekenden wel naar huis. Ik heb dan ook zeker een aantal fijne momenten beleefd, die ik hier weer deel.
Ook de afgelopen maand was voor mij een maand met meer dalen dan toppen. Maar ondanks dat blijf ik me focussen op de lichtpuntjes die er wel zijn. En ook de blijmakers van afgelopen maand deel ik natuurlijk weer met jullie in dit overzicht.
De een vind het knap dat ik zoveel deel op het wereldwijde web, de ander snapt het niet zo goed. De een vind er herkenning in, de ander snapt de negativiteit niet goed. Maar het is geen negativiteit, maar simpelweg de realiteit voor mij.
Afgelopen maand was een bewogen maand. Ik pakte mijn spullen in om voor onbepaalde tijd weer in opname te gaan. Mijn ouders gingen ondertussen op vakantie en ik deed onwijs mijn best er het beste van te maken, ondanks dat ik me totaal niet goed voel. Maar dit maakte me toch wel even blij:
In mijn laatste artikel liet ik het al vallen, ik zou opnieuw in opname gaan. En inmiddels bevindt ik me al weer ruim anderhalve week op de medium care. Het was even wennen maar het voelde tegelijkertijd vertrouwd, wat voor nu eventjes belangrijk is.
Het feit dat de deel 6 die ik vorige keer plaatste helaas verdween door een technische fout, is op zich al reden genoeg om dit artikel te schrijven. Want ja, ik moet weer even flink tegen jullie aanzeuren. En ik nodig jou uit hieronder ook even te zeuren.
Een 23 jarige creatieveling met een camera om haar nek en een schetsboek in haar hand. Schrijft teksten en gedichten, illustreert en animeert en gaat geregeld los op een metal concert.
Probeert om te gaan met de dagelijkse struggles die autisme, PTSS en depressie met zich meebrengen maar vooral om daar tussendoor de zonnestralen te blijven zoeken.
Leeft zich uit in haar voorliefde voor fashion, op een schildersdoek of door weer eens een bijzondere kleur in haar haar te gooien. Normaal is ook maar zo normaal.
Een 23 jarige creatieveling met een camera om haar nek en een schetsboek in haar hand. Schrijft teksten en gedichten, illustreert en animeert en gaat geregeld los op een metal concert.
Probeert om te gaan met de dagelijkse struggles die autisme, PTSS en depressie met zich meebrengen maar vooral om daar tussendoor de zonnestralen te blijven zoeken.
