Een mooie en veilige plek

dromer 1
dromer 1

Als klein meisje zat ik al vaak met mijn hoofd steunend op mijn hand. Met mijn blik op oneindig staarde ik uit het raam. Maar wat er daarbuiten gebeurde nam ik niet in me op. Ik bevond me op dat moment in een compleet andere wereld. Namelijk die in mijn hoofd.

dromer 2

Al zolang ik me kan herinneren heb ik zo af en toe moeite mijn aandacht erbij te houden. Wanneer een docent de opdracht uitlegt, wanneer iemand een verhaal verteld wat me eigenlijk totaal niet interesseert of wanneer ik in de trein zit. Op zo’n moment dwaal ik ongemerkt langzaam af naar de wereld in mijn hoofd. Naar een wereld gebaseerd op mijn fantasieën. Een wereld waarin creatieve ideeën ontstaan. Waar flarden van gedachten rondzweven, tot ze een geheel vormen. Tot een idee geboren word.

dromer 3

Een dromer noemen ze me ook wel. En ik denk dat dat wel klopt. Ik droom het liefst over mijn eigen wereld, een veilig plekje diep in mijn gedachten. Een plekje waarvan niemand precies weet hoe het er aan toe gaat, behalve ik. En als je geen dromer bent, is dit misschien ook niet te snappen. Maar ik heb in mijn hoofd een veilig plekje. Een plekje waar plannen geboren worden. Terwijl de plannen langzaam concreter worden, dan is het tijd om ze mee te nemen. Mee terug naar de realiteit. En zo word de realiteit elke dag steeds een beetje meer zoals de wereld in mijn hoofd.

dromer 1

Als je op de dag dat ik de eerste foto had gemaakt langs me was gereden had je misschien raar op gekeken. Want daar stond een meisje in een felgekleurde trui. Met een paraplu boven haar hoofd, terwijl de zon volop scheen. Met voor haar neus een camera op een statief.
Dit is alleen niet wat ik zag. Of in ieder geval niet wat ik in mijn hoofd had. In mijn hoofd zweefde namelijk een idee. Een idee waar ik een beetje hulp van Photoshop bij nodig had. Want de ideeën in mijn hoofd zijn niet altijd even realistisch. Maar we kunnen ze wel realistisch proberen te maken.

Vandaag eens een ander artikel dan normaal. Een artikel wat een klein inkijkje geeft in wat er in mijn hoofd gebeurd.
Liefs, Ilona

11 reacties

  1. Gave effecten in je foto’s! En ik snap precies wat je schrijft. Ik ben ook een echte dromer en verdwijn soms compleet van deze aardbodem. Vroeger toen ik nog iedere avond aan de eettafel bij mijn ouders zat, zat één van mijn broertjes tegenover me. En iedere keer weer moest hij me uit m’n dagdromen helpen. Aan volle tafel ineens compleet verdwenen in mijn eigen gedachten. Heerlijk toch?! ?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *