Ilonaa

De weg naar een mentaal gezonder leven

portet foto's 1 persoonlijke update

Het gedicht schuilen, wat ik vorige week schreef. Omdat je niet altijd sterk wilt zijn. Hoeft te zijn. Kan zijn.

Je hoeft me niet te zeggen
Hoe er zon komt na regen
Te zeggen dat ik sterk ben
Met alweer de wind tegen

Elke keer mezelf voorbij
Soms ben ik moe van blijven lopen
Wachten op een kerend tij
Telkens maar blijven hopen

Je hoeft me niet te zeggen
Dat ik de wereld kan dragen
Ik heb al zoveel pijn en verdriet
Onderweg moeten verdragen

Dus zeg me niet sterk te zijn
Als ik soms wil huilen
Dan wil ik alleen je warme arm
Even bij je schuilen

Liefs
Ilona

15 reacties

  1. Wat mooi geschreven! Inderdaad: soms wil je gewoon verdrietig zijn en een knuffel en wat troost. Verdriet is soms gewoon te groot en te veel om altijd maar sterk te zijn.

  2. Dit raakt me enorm. Ik denk dat iedereen die ooit heeft moeten vechten voor zichzelf, in wat voor opzicht dan ook, hier veel herkenning uit haalt. Ik wel in ieder geval.

    Ik ga hem doorsturen naar een coachee van me. Die zit precies op dit punt vast. Ik vermoed dat ze deze woorden wel even kan gebruiken.

    Dankjewel, Ilona.

  3. Heel treffend. Nu ik er zo over nadenk, is het opvallend hoe vaak mensen je willen ‘opbeuren’, terwijl je soms gewoon even wil huilen (en dus schuilen;)).

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *