Zelfbeschadiging: Geen roep om aandacht

body positivity zelfbeschadiging

Ik deelde dit gedicht over zelfbeschadiging al op Instagram. Maar ook hier wil ik het delen. Om het gesprek te openen en het taboe hopelijk een klein beetje te verkleinen.

body positivity zelfbeschadiging

Zelfbeschadiging is geen roep om aandacht
En niet om te shockeren bovendien
Het is een eenzame strijd
Die soms jaren niet wordt gezien

Het is vechten tegen je hoofd
Waar je even weg uit wilt zijn
En de enige manier om weg te komen
Is door middel van de pijn

Maar de pijn neemt af
En de kras vervaagt steeds meer
Dus de enige manier om weg te komen
Is te beschadigen, keer op keer

Zelfbeschadiging is geen roep om aandacht
Het ligt verborgen onder lagen mouwen
Verdwaald in een zoektocht
Naar moed en vertrouwen

Omdat ook dit een onderdeel is of kan zijn van mentale gezondheid. En het een belangrijk punt binnen herstel kan zijn.

Lees ook: Kiezen voor het leven | Gedicht

Liefs,
Ilona

6 reacties

  1. Ik vind het een mooi gedicht al is ‘mooi’ een raar woord hiervoor. En het is inderdaad een enorm taboe dus goed dat je er over schrijft. Ik heb altijd begrepen dat het voelen van lichamelijke pijn afleidt van de geestelijke pijn. De vergelijking met een verslaving (zoals Johanna schrijft) heb ik eigenlijk nooit gemaakt maar daar zit misschien ook iets in. Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe jij dat ziet.

    1. Dankjewel. Voor mij is het inderdaad vooral een kwestie van afleiden van de geestelijke pijn, alhoewel ik na verloop van tijd ook echt wel merkte dat het verslavend werkt.

  2. Geen roep om aandacht? Ik zou zeggen het is een roep om aandacht of liefde voor de beschadigde (niet negatief bedoeld) geest. Om als persoon of persoonlijkheid echt te mogen bestaan! Maar niet om kortstondige oppervlakkige aandacht. Persoonlijk denk ik, dat pas als alle elementen van de psyche of persoonlijkheid in balans komen, er een oplossing mogelijk is. Is zelfbeschadiging niet in het zelfde rijtje van andere verslavingen te zien? Ook drugs etc. worden genomen om kort jezelf te voelen en al het andere uit te schakelen. Ook bij al het gebruik van alcohol, tabak etc. zou men zich moeten afvragen, waarom? Het leven is complex. Ik hoop dat je alle problemen eens weet op te lossen, en vind het moedig dat je er over schrijft. Er zijn te veel taboes, en die maken het voor de betroffenen nog moeilijker. Succes!

    1. Het is -wat mij betreft- zeker als verslaving te zien. Een psychiater legde me ooit uit dat het eigenlijk een vorm van zelfmedicatie is, omdat je een stofje aanmaakt waardoor je je daadwerkelijk even iets beter gaat voelen.
      Dankjewel!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *