Ik moet iets bekennen. Ik ben onwijs perfectionistisch. Bij alles wat ik doe, kijk ik standaard naar wat ik niet goed vind. Naar wat beter kan en naar waar ik meer tijd in had moeten steken. Maar inmiddels ben ik er klaar mee. Ik ga de strijd met mijn perfectionisme aan.
Dat ik perfectionistisch ben valt regelmatig op. Niet alleen bij mijn psycholoog en ouders, maar ook op school en bij vriendinnen. Waar het precies wegkomt, zijn we nog niet helemaal over uit. Alhoewel ik wel weet dat bepaalde situaties er aan hebben bijgedragen.
Maar inmiddels, na 20 jaar, ben ik wel eens klaar met die perfectionistische instelling van me. Bij alles wat ik doe of maak, is er die kritische stem die er altijd wel iets op aan te merken heeft. Het is dan ook meer regel dat uitzondering dat er zo nu en dan, een pas gepubliceerd artikel offline gehaald wordt. Dat een tekening in de prullenbak beland of dat ik gefrustreerd ergens mee stop. Om het vervolgens toch weer op te pakken, want stoppen, daar is mijn perfectionisme het niet mee eens.
Lees ook: Haalbare doelen stellen | Mijn 4 tips
Ik besef me dat het niet iets is wat in korte tijd drastisch zal veranderen. Ik leef al ruim 20 jaar met deze innerlijke criticus, en het zal dus tijd kosten om nieuwe gewoonten aan te leren. Maar ik ben bereid er energie en moeite in te steken. Om mezelf te verbeteren en mezelf te bevrijden van alle zelfkritiek.
Want het is niet altijd even makkelijk. Wanneer ik een artikel voor de vierde keer herschrijf omdat ik me er niet lekker bij voel. Ik een illustratie na vijf minuten offline haal door mijn onzekerheid of nog maar een paar uur doorwerk aan die schoolopdracht die eigenlijk al af is. En ik weet dat ik het perfectionisme waarschijnlijk nooit helemaal los kan laten. En eerlijk is eerlijk, het heeft soms ook zijn voordelen. Maar een beetje minder kritisch, kan zeker geen kwaad.
Even wat gedachtenspinsels van mezelf op een rijtje. Het schrijven helpt me, en wie weet jou ook.
Liefs,
Ilona
20 reacties
Wat beschrijf je dit goed. Ik herken het wel een beetje, hoewel ik de laatste tijd er minder last van heb. Mooi om te lezen dat je je best gaat doen om eraan te werken, heel veel succes!
Dankjewel! En wel fijn dat jij er inmiddels wat minder last van hebt.
Schrijven helpt mij zeker ook om mijn gedachten te ordenen en in perspectief te plaatsen.
Dat perfectionisme herken ik. Ik houd mezelf dan maar voor: ‘Gewoon springen!’
Mooi om te horen dat schrijven jou ook helpt! En dat is eigenlijk wel een goede.
Ik ken het wijfie, bedenk maar dat alles wat je online zet voor jezelf is. Dat kritiek welkom is om van te leren en elk compliment mooi meegenomen. En perfectionistisch zijn is niet altijd slecht, andersom zou je er met de pet naar gooien en dat is zeker niet goed!
Wauw, mooi gezegd. Bedankt voor de bemoedigende woorden!
Heel herkenbaar! Ik ben soms zo kritisch dat ik de lol er soms een beetje in verlies, zo zonde! Vooral omdat je tekenen/schilderen/schrijven toch doet omdat je het vooral LEUK vind. Ik probeer die kritische stem ook zoveel mogelijk te dempen. Het levert me echt niks op. Met een beetje oefenen gaat het steeds beter ?
Zo bijzonder dat zoveel zich er in herkennen. En wat fijn dat het steeds beter gaat!
Als we luisteren naar de stille, zachte stemmen in plaats van onze innerlijke criticus, kunnen we vechten tegen perfectionisme.
Wauw, mooi gezegd
Mooi artikel! En heel herkenbaar hoor, die innerlijke criticus kan soms echt vervelend zijn! Misschien dat het kan helpen om door kleine stapjes al probeert iets minder naar die criticus te luisteren. Ik hoop echt dat het je lukt om het een beetje meer te overwinnen!
Bedankt voor je mooie reactie! En we gaan het zien :)
Met kritisch zijn over je werk, is niets mis hoor Ilona, als iets niet helemaal naar je zin is, geeft het ook geen tevreden gevoel.
Daar heb je zeker gelijk in
Wat een mooi en open artikel, ik geloof in je!
Dankjewel. Ontzettend lief van je!
Perfectionisme heeft zeker voordelen, maar in een iets mildere vorm verdwijnen die denk ik niet. Ik vind het super dat je de strijd hiermee aangaat. Overigens wel herkenbaar hoor. Wanneer is iets goed genoeg? Bij mij pas als het goed is. Goed genoeg bestaat niet. Ik moet zeggen dat ik het wel begin te leren, af en toe, dus er is hoop…
Daar heb je zeker gelijk in. En mooi om te horen dat je het langzamerhand wel begint te leren, er is inderdaad hoop. En waar ben je zonder hoop.
Het is moeilijk om de gulden middenweg te vinden! Ik hoop dat je hem vindt!
We gaan het zien, ik doe in ieder geval mijn best ervoor.