Regelmatig krijg ik onhandige opmerkingen naar me toegegooid, die me de neiging geven het gesprek direct af te kappen. Nou kan ik best begrijpen dat je soms niet zo goed weet wat je moet zeggen. Maar de volgende dingen kan je beter niet meer zeggen, want die willen we gewoon niet meer horen.
En ja ik praat vanuit het ‘wij’ perspectief. Want ik heb op Instagram ook aan jullie gevraagd wat je echt niet meer kan horen. Dus hier komen ze; niet alleen mijn, maar ook jullie irritaties. En ja, vaak komt het uit een goed hart, maar sommige dingen kunnen we inmiddels gewoon niet meer aanhoren.
Als ik kon, zou ik het voor je wegtoveren
Maar laat me raden, jij kan niet toveren. En dus kan ik wel precies niks met deze opmerking.
Het zit tussen je oren
Zal ik je eens wat vertellen. Dat is helemaal waar. Want onze hersenen zitten precies tussen onze oren. Maar deze stelling is dus wel alleen waar als je ‘m heel letterlijk neemt. De stelling komt overeen met de -in eerder genoemde artikelen- ‘jij kan niet (…) zijn’. Jij kan niet voor een ander bepalen wat hij/zij wel of niet heeft. Vergeet dat niet.
Ga gewoon…/Je moet…
Wanneer iemand een zin begint met ga gewoon of het woord moeten gebruikt haak ik al af. En daarin ben ik niet de enige. Ik weet dat ik ontzettend eigenwijs kan zijn. Maar iemand hoeft me niet te vertellen wat ik moet doen. En hetzelfde geld voor het woord gewoon. Zo simpel ligt het nou eenmaal ook niet.
Maar je hebt nog niks van het leven gezien
Dat we jong zijn betekent niet automatisch dat we niks hebben meegemaakt. Dat we het echte leven nog niet eens kennen of dat we zogenaamd te jong zijn voor psychische problemen. Trauma’s kunnen al plaatsvinden gedurende je kindertijd en psychische problemen kan je al op jonge leeftijd ontwikkelen. Dus vertel ons niet dat ik we jong zijn of nog helemaal niks van het leven weten.
Moet het niet een keer beter gaan?
Ja, dat had ik althans wel gehoopt. Maar helaas heb je hier niet altijd invloed op. Ja je kan therapie volgen. Ja je kan medicatie slikken. Maar dat doet je problemen helaas niet op magische wijze verdwijnen. Misschien dan toch maar proberen weg te toveren?
Liefs,
Ilona
22 reacties
Moet het onderhand niet een beetje beter gaan? Hoe vaak ik dat zelf wel niet denk ;-) Ik ben bijna 50, het lukt me steeds beter om niet meer te vergelijken. Om niet meer ‘de oude’ te willen worden. Dat wíl ik niet eens meer trouwens. Mijn, ons, brein werkt anders en daar hebben we het mee te doen. Maar dat we de dingen anders doen, andere dingen nodig hebben, betekent niet dat dat beter of slechter is. En wat Lilian al schreef: hoe jonger je leert dealen met hoe je in elkaar zit, leert wat je nodig hebt om lekker in je vel te zitten, hoe beter het is.
Inderdaad, vaak denken mensen dat herstel betekent terug gaan naar je oude ik. Maar eigenlijk moet je jezelf opnieuw uitvinden en oude gewoontes los leren laten. En inderdaad, anders zijn betekent niet beter of slechter.
Als ik niet weet wat ik moet zeggen, zeg ik dat gewoon. Dat lijkt me beter dan zomaar wat te roepen.
Precies! En ik vind het juist fijn als mensen dat aangeven, want dat is ook oké
Tsja, wordt het niet eens tijd dat……
Of wat zie je er goed uit, je bent vast helemaal beter.
Pff precies.
Lijkt me erg vervelend. Ik denk dat ik me wel eens schuldig maak aan ‘Ga gewoon…’
Wat betreft ‘Maar je hebt nog niks van het leven gezien’ wil ik even opmerken dat ik denk dat bijna alle problemen waar (oudere) volwassenen met kampen te maken hebben met hun kindertijd. Je zou dus ook kunnen concluderen, dat jullie als jonge volwassenen gewoon snel zijn met dealen met problemen.
Dat is ook een mooie invalshoek!
Dit lezen is enerzijds frustrerend, maar vooral ook héél herkenbaar. Die laatste ook gewoon, zó vervelend als mensen er niks van snappen.
Echt hè!
Nou kan je ook heel gezond zijn en afhaken als iemand met ‘moeten’ begint. Ik ben vervelend als ik vervolgens de zin anders zeg schijnbaar, maar mensen hebben gewoon niet in de gaten hoe vaak ze beginnen met ‘jij moet’ zelfs als ze een gunst vragen.
Helaas zijn er je hele leven lang mensen die zich totaal niet in je zullen verdiepen, je zal nog wel een paar van dit soort (geweldige) blogs kunnen vullen.
Haha daar heb je helemaal gelijk in.
Gelukkig heb ik een blog waar ik de frustraties kan delen ;)
Het lijkt me zo moeilijk om naast het feit dat je je niet goed/fijn voelt, ook nog te moeten opboksen tegen mensen die er werkelijk waar helemaal niets van snappen en hun oordeel al klaar hebben …
Dat kan inderdaad ook onwijs vermoeiend zijn.
Kan me voorstellen dat sommige opmerkingen iemand kunnen raken… Zo stom dat sommige mensen daar niet bij stil staan… (hoewel het vaak goed bedoeld is…)
Dat is zeker waar! Ik probeer mensen vaak ook (op vriendelijke wijze) duidelijk te maken dat de manier waarop ze het formuleren niet altijd even fijn is.
Heel vervelend de mensen die denken de oplossing te hebben Ilona.
Echt hoor.
Die laatste! Ik stuiter hier al bijna m’n stoel uit door het alleen maar te lezen. Die vind ik zó irritant!
Pff echt hè!
ik kan het alleen maar met je eens zijn
Dankjewel :)