Eigenlijk stond er vandaag een artikel gepland met blijmakers van afgelopen maand op de planning. Maar het voelt raar aan zo’n artikel te werken terwijl ik momenteel voor korte duur op een gesloten afdeling verblijf om tot rust te komen. Dus bij deze een gedicht wat ik hier schreef.
De weg kwijt geraakt
Overspoeld door de golven
Het lichtpuntje uit het zicht
Onder emoties bedolven
Laat ik me meedeinen
Op het ritme van de zee
Niet er tegen vechten
Maar met de golven mee
Terug naar de haven
Niet er tegen in gaan
Een veilige haven
Tot ik op eigen voeten kan staan
12 reacties
Ik kom je zomaar even een knuffel brengen.
Dankjewel!
Wens je ook heel veel sterkte toe en je gedicht die je schreef vond ik heel erg mooi. Want meedeinen met de golven van de levenszee kan je helpen om weer in goed vaarwater te komen. En er is een haven die ook op je wacht dat je mag aanmeren. Maar heb geduld, neem de tijd hiervoor. Laat eerst de woeste golven tot rust komen. Lieve groetjes, Tine
Heel erg veel sterkte meis!
Ach wat verdrietig voor je, en het leek zo goed te gaan. Moed houden!
Ach meiske toch, wat balen toch weer. Maar je komt er wel. Met kleine stapjes …
Mooi <3
Straks ben je je eigen veilige haven. En je bent al zo'n end op weg.
Wat een mooi gedicht. Sterkte en pas goed op jezelf.
Jammer dat het nodig is, hoop dat je snel weer naar je eigen stekje terug kunt!
Hoop dat je snel weer zelf kunt varen en dat deze haven niet weer bezocht hoeft. Sterkte!
Hey meis,
Wat super naar weer voor je. Gelukkig kan je goed opgevangen worden en gaat het snel weer de goede kant op. Ik zou je graag eens opzoeken als jij dat ook wilt natuurlijk.stuur me maar maar een appje dan weet ik het snel genoeg. Alles op zijn tijd. Is geen haast bij.
Dikke knuffel
Blij dat er zo’n veilige haven is, maar ik wens je vooral heel veel sterkte (daar)!