De afgelopen maanden ging het hier op mijn blog niet zoals gepland. Ik had een goed plan gemaakt om regelmatig te uploaden, maar helaas lukte dat niet zoals ik zou willen. Toen ik laatst een reactie kreeg met dat mijn verhalen gemist worden en mensen benieuwd zijn hoe het met mij gaat, besloot ik dan ook dat het wellicht de hoogste tijd werd voor een persoonlijke update. De rest zien we later wel weer.
Therapie
Hetgeen wat momenteel de meeste energie van mij kost, is mijn therapie. Waar ik eerst Exposure had als trauma-behandeling is uiteindelijk toch besloten dat deze behandeling op dit moment toch te heftig voor mij is. Dus zijn we terug geschakeld naar EMDR. Om te kijken of we daarmee de beelden kunnen behandelen zonder te vaak in een crisis te belanden. Want dat gebeurde met de exposure helaas te vaak. Het kostte me zoveel, dat de ene na de andere crisis elkaar opvolgenden. Het was vaak erg donker in mijn koppie en het was een hele strijd me er doorheen te vechten.
Veranderingen
Het positieve daaraan is echter wel, dat ik langzaamaan leer er anders mee om te gaan. Mijn hoge muur niet steeds op te trekken, maar in contact te blijven met de mensen om me heen. Om op deze manier samen te kunnen kijken hoe ik de dagen, uren of soms zelfs minuten het beste door kan komen. En het allerbelangrijkste, hoe ik deze thuis door kan komen. Want een opname is simpelweg geen optie meer.
Maatje
Maar in deze donkere strijd heb ik gelukkig altijd mijn maatje aan mijn zijde. Bounty begint zich steeds meer te ontwikkelen en mij steeds beter aan te voelen. Hij is dan ook een grote steun voor mij in moeilijke tijden. Hij is mijn houvast, mijn hoop en mijn maatje wat me nooit, maar dan ook nooit in de steek laat. En dat is onwijs bijzonder. Ik denk oprecht dat ik kan zeggen dat Bounty mijn leven heeft gered en dit nog steeds doet.
Lichtpuntjes
Maar het gaat niet altijd slecht. Het is niet altijd crisis. Er zijn ook dagen, momenten, dat het beter gaat. En die momenten zijn er steeds wat vaker. Dat alles wat lichter voelt. Wat makkelijker gaat. Dat ik zin heb in dingen, dat ik meer wil zijn dan die getraumatiseerde vrouw die vecht tegen zichzelf. Ik wil vechten met mezelf en een toekomt bouwen. Stapje voor stapje, pootje voor pootje. Dus hoe donker het soms ook kan worden de laatste tijd, er zijn ook momenten dat ik het licht zie. De positiviteit voel. Dankbaar ben, dat ik hier nog ben. Nog mag zijn. En heel voorzichtig aan een toekomst mag gaan bouwen. Hoe eng en onzeker dat soms ook voelt. Het hoeft gelukkig niet allemaal in één keer.
Al met al een hoop ups & downs waar ik me doorheen vecht. Wat veel energie kost en waar ik me op had verkeken. Vooral het bijkomen – en herstellen – van therapie kost me bakken met energie. Maar daarin probeer ik liever naar mezelf te zijn en mezelf dit steeds een beetje meer te gunnen.
En wanneer ik zin heb om creatief bezig te zijn, pak ik een project op. Wanneer ik de moed heb te schrijven, zal ik weer eens wat vaker een blogpost plaatsen. Maar ik ga mezelf nog geen vast uploadschema geven. Niet te veel druk. Maar wel bezig zijn met de dingen die mij houvast geven.
Liefs
Ilona
6 reacties
Ik kan me helemaal voorstellen dat je je energie voor andere dingen nodig hebt dan je blog. Maar ik vind het wel fijn om je update te lezen! Je doet het goed!
Fijn weer even wat van je te lezen. Ik vind het onwijs stoer dat je steeds opnieuw de kracht vindt om door te gaan. Daar is kracht voor nodig en die heb je! En vooral fijn dat het einde van je blog toch behoorlijk positief is. Geef een knuffel aan Bounty en een aan jezelf!
Blog wanneer je er zin in hebt. Sterkte en ga voor je eigen welbevinden. Je bent een moedige meid!
Begrijpelijk dat er niet altijd energie over is voor je blog – dat is ook helemaal niet erg. Toch fijn om een update te lezen en te horen dat Bounty je zoveel helpt!
Fijn weer iets te horen. Volgens mij ben je toch op de goede weg… een woning, vrienden en je hond. Stapje voor stapje kom je er wel! Heel veel succes en energie,
Hoi meissie! Jouw blogs grijpen mij altijd enorm aan. Meestal met een dikke smile op mijn dikke kop. Lol.. heb er toch wel wat kilootjes bij aangegeten.. ik wou dat ik wat van jouw sores weg zou kunnen nemen zodat jij wat makkelijker het leven zou kunnen leven wat jij in mijn ogen verdiend. Jij bent 1 van de liefste mensen die ik ken en gun jou dan ook het allerbeste.(!!!)(?) ik voel met je mee. Kon je mij maar opzadelen met dat wat jou de meeste troubles bezorgd zodat je er iig vrij van zou zijn.
Voor nu heel veel kracht gewenst!
Dikke kus Gerben