Soms voel ik me best volwassen | Deel 2

Ik ga al weer hard op weg richting de 21 (ja nu echt bijna). En ondanks dat de veranderingen langzamerhand, met de jaren komen, heb ik de laatste tijd van die momenten dat ik me toch wel erg volwassen voel. Van die momenten waarop je je beseft dat je je kindertijd echt wel achter je hebt gelaten. Vorige keer deelde ik al een aantal situaties, en vandaag heb ik er weer een paar.

ilona laptop werken volwassen

Koffie en thee

Thee drink ik al een aardig tijdje, maar tijdens mijn laatste opname heb ik ook koffie (cappucino) leren drinken. Wanneer ik met een vriendin ergens een drankje doe, en dus een cappucino bestel om hier vervolgens ook echt even van te kunnen genieten, besef ik me ook weer dat ik ouder aan het worden ben.

Blauwe enveloppen

Deze sluit een beetje aan bij de vorige, maar elke keer als er weer een blauwe envelop voor mij op de deurmat valt, voel ik me toch echt wel volwassen. Dan dringt het weer even door dat de tijd waarin je niet na hoefde te denken over je geld echt weer voorbij is. En dat ik te maken heb met maandelijkse kosten en (soms leuke) verassingen van de belastingdienst of andere overheidsinstellingen. Altijd feest.

ilona bank illustratie volwassen

De huisarts bellen

Tja, waar ik als kind mijn ouders vaak lief aankeek, werkt dat tegenwoordig toch echt niet meer. En inmiddels vind ik het ook helemaal niet meer erg om zelf de telefoon te pakken om een afspraak te maken bij bijvoorbeeld de huisarts.

Lees ook: Soms voel ik me best volwassen

Bezichtiging met de klant

Afgelopen week had ik -samen met mijn projectgroep- een bezichtiging van een pand. Wij gaan hierbij de inrichting en de mediaproducten ontwerpen. Maar ik moet zeggen dat het wel extreem volwassen voelde toen wij ’s ochtends door het pand liepen, wat vervolgens weer achter ons gesloten werd.

Een ondernemersplan schrijven

Sowieso moet ik mezelf af en toe knijpen, om te beseffen dat ik op dit moment daadwerkelijk geld verdien met doen wat ik leuk vind. Dat blijft iets ontzettend bijzonders. Toen ik voor school aan de slag ging met het ondernemersplan voor mijn eigen onderneming, voelde dit toch ook wel ontzettend bijzonder. Alles wordt zo echt.

Wat doet jou beseffen dat je toch echt wel volwassen aan het worden bent?

Liefs,
Ilona

11 reacties

  1. Ilona, ik ben 70, maar kan me nog veel herinneren van het gevoel dat je beschrijft. Zo rond mijn 20e kwam er telkens iets bij op weg naar volwassenheid. Eerste baantje en salaris bijvoorbeeld.
    Ja en blauwe enveloppen blijven nog altijd komen. Ik wens je succes op weg naar volwassenheid, gaat goed komen.

  2. Dat is inderdaad best volwassen allemaal! Ik ga deze maand een auto kopen, want voor mijn nieuwe baan kan ik niet zonder. Een rijbewijs heb ik al heel lang, maar een auto… Zo burgerlijk. :O

  3. Ik voel me nog altijd echt een kind. Maar de momenten dat het bij mij binnenkomt dat ik tegenwoordig echt 20 ben (ik had hier bijna 19 neergezet, mijn brein is verrot) is wanneer ik de kinderen streng moet toespreken. “Nee Tash, dat soort gedrag tolereer ik niet ik wil niet dat je zo tegen me praat.” “Imo het maakt me niet uit dat je de vaatwasser hebt uitgepakt, ik wil dat je me helpt met de was. En dat is niet open voor discussie, dat ga je doen.”

    Starting to really nail the nannylife here?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *