Zoals je afgelopen maandag al kon lezen ben ik vorige week vier dagen in Kopenhagen geweest. Ik vind het een onwijs fascinerend gegeven dat Denen het meest gelukkige volk schijnen te zijn. Maar dat het het meest gelukkige volk is betekend natuurlijk niet dat iedereen gelukkig is.
Vlak voor we onze boot instapten om een boottocht te gaan maken ontmoetten we een man. Hij zat op een bankje vlak naast een bord, volgeplakt met posters. Hierop hingen krantenartikelen, krantenkoppen en foto’s. En achter hem stond een bordje ‘6033 days’. Samen met een groep protesteerden zij al dag in dag uit tegen kernwapens. En dit al 6033 dagen (inmiddels al weer wat meer). Even ter realisatie, dat is meer dan 16 jaar. 16 jaar lang, met goed weer maar ook zeker met slecht weer, protesteerden ze.
Dat je bereid bent je elke dag weer in te zetten voor dat gene waar jij in gelooft; of juist niet in gelooft, vind ik ontzettend bewonderenswaardig. Het vergt een hoop doorzettingsvermogen en geloof in je dromen om dat elke dag weer te kunnen doen. Om elke dag weer aan toeristen uit te leggen wat je daar doet. En het vooral ook te blijven doen.
Daar kan ik alleen maar respect voor opbrengen. En daarom wilde ik dit verhaal met jullie delen. Omdat deze man mij aan het denken heeft gezet, doet dit verhaal dat wellicht weer met jou.
Liefs,
Ilona
Eén reactie
Jeetje, wat een mooi artikel zeg..